از دبر بن منصور نقل شده است شبی همراه با امام نقی با یک گونی میوه به خانه یتیمان رفتیم. امام به محض ورود شروع به تناول میوه های داخل گونی کردند. کودک یتیم به طلب غذا جلو آمد اما امام یک پس گردنی به او زد و مشغول خوردن میوه ها شدند. پس از تمام شدن میوه های داخل گونی شکم مبارک امام شروع به درد کرد. در این هنگام امام با حال نزار به من روی کرد و فرمود: ای دبر! از آه یتیمان بترس که این درد همانا نتیجه آه یتیم است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر