۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۱

زندگی رزمی امام

روزی دیگر از روزگار گرم سامرا، ابو لاشی طبق معمول در حال گلچرخ زدن بود که خود را نزدیک منزل امام یافت و بر امام دخول کرد. امام که سر سفره جلوس کرده بود و تازه میخواست چیزی تناول کند، با دیدن ابو لاشی به قیافه رفت و از طعام دست کشید و گوشه ای کز کرد و زیر لب لیچار بار او میکرد. ابو لاشی نزدیک امام آمد و پرسید : یا نقی! چطور است که مسلمین هیچ طنزی را نسبت به مقدساتشان برنمیتابند؟ امام که میخواست جوابی دیگر بدهد و ابو لاشی را با اردنگی از بیت مطهر خود بیرون نماید، کظم غیظ فرمودند و نفسی عمیق کشیدند و در جواب فرمودند: زیرا همه انسانها باید به مقدسات و عقاید ما احترام بگذارند همانطور که خود آنها نیز نیازمند احترام به عقایدشان هستند. ابو لاشی نه گذاشت و نه برداشت و در جواب گفت: پس چرا قرآن، کافران و دگر اندیشان را تهدید به قتل میکند و به آنها توهین میکند؟ چرا برای آنها احترام قائل نیست؟ امام با تبسمی ملیح ایستاد و دست به ذوالنقار شد. در همین حین، ابولاشی که آماده بود، نونچاکو را از شرت خود درآورد و ضربتی به بیضوان مبارک امام زد ولی امام عکس العملی نشان نداد و با خنده های شیطانی عبای خود را بالا زد و بیضه بند خود را نشان او داد. ابو لاشی فریادی کشید و امام او را نصف نمود
در روایات دیگر ذکر شده است که بعد از دونیم شدن ابولاشی، از آسمانها صدایی برآمد و این کلمه ادا شد: Fatality 

نقل از کتاب "زندگی رزمی امام" – فصل " شکوفایی استعداد های نقی و ورود او به تورنومنت های مورتال کومبت سامرا"

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر